Beeld: Unie van Waterschappen
Publicatiedatum: September 2025
Want Marek weet heel goed dat hij niet welkom is in Nederland. ‘Wij muskusratten zijn echte gravers’, zegt hij trots. ‘Wij wonen in holen in de oever van het water. En daar graven we uitgebreide gangenstelsels. Familieleden van me hebben laatst in de Westfriese Omringdijk op een afstand van tweehonderd meter tien gangen gegraven. Twee daarvan waren wel twaalf meter lang! Daar was het waterschap niet blij mee.’
Natte voeten
‘Ergens begrijp ik het wel. De dijken houden Nederland droog en onze gangen maken ze minder stevig. De waterschappen zijn natuurlijk bang dat ons gegraaf leidt tot dijkdoorbraken. En waar wij natte voeten geen probleem vinden, denken jullie daar anders over. Dus doen de waterschappen er alles aan om ons te vangen. Ze willen ons terugdringen naar de grens.’
Fokken als konijnen
‘Maar eigenlijk is het niet helemaal onze schuld. Want we horen hier niet thuis. En hoewel we goede zwemmers zijn… de Atlantische Oceaan oversteken lukt ons niet. Ze zeggen dat een Tsjechische graaf – Colloredo-Mannsfeld heette hij geloof ik – wat muskusratten heeft meegenomen uit Alaska en heeft losgelaten op zijn landgoed. En ja, als je een paar van ons hebt dan zijn er in no time meer, want we fokken als konijnen.’
Fijn wonen
‘We zijn natuurlijk niet allemaal op dat landgoed gebleven. We zijn nogal territoriaal, dus dan krijgen we alleen maar ruzie. Dus hebben we ons over heel Europa verspreid. Mijn familie is uiteindelijk in Nederland terechtgekomen. Het is hier fijn wonen hoor. Veel water, voldoende voedsel en nauwelijks natuurlijke vijanden – op de waterschappen na dan. Nou, ik ga weer verder voordat ze me ontdekken. En je weet het, niet zeggen waar ik woon.’
